تصویری قدیمی از ضریح چوبی امام رضا (ع)
اولین ضریح، ضریحی چوبی و تسمه‌های فلزی، با پوشش طلا و نقره بوده است که در اواسط قرن دهم یعنی در دوران شاه طهماسب صفوی به سال 957 ﻫ.ق ساخته و بر روی صندوقچه چوبی نصب شده است. به نظر می‌رسد تا سال 1311 شمسی به دلایل مختلف از جمله عدم امکان رؤیت کتیبه ضریح قدیمی، تاریخ نصب و نام بانی آن مورد اختلاف بوده است که بانی آن را شاه طهماسب صفوی دانسته‌اند و حتی اعتمادالسلطنه که نام بانی و تاریخ نصب ضریح را نامعلوم می‌داند و آن را فاقد کتیبه معرفی می‌کند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، حرم علی بن موسی‌الرضا (ع)، که با نام مرسوم حرم امام رضا (ع) شناخته می‌شود، دربرگیرنده آرامگاه هشتمین امام شیعیان در شهر مشهد، است. امام رضا (ع) در ۱۱ ذیقعده سال ۱۴۸ قمری در مدینه متولد شد و در سن ۵۵ سالگی به دست مامون عباسی، به شهادت رسیدند.
در سال‌های آغازین به خاکسپاری پیکر پاک امام (ع), حرم مطهر به صورت بنایی ساده با مصالح ویژه آن دوران بنا شده بود، چنان که بقعه مطهر تنها در یک در وروردی ساده در پیش روی مبارک داشت و دارای تزئیناتی مختصر به سبک آن زمان بود. صفه‌های اضلاع حرم به جز صفه پیش رو, به سوی خارج از بنا بسته بود. بر فراز بقعه تنها قبه‌ای وجود داشت. در آن سال‌های دور زمین‌های اطراف حرم مطهر, همه خالی از سکنه بود و نوغان که یکی از دو قصبه معروف و معتبر توس بود، تنها آبادی مسکونی منطقه محسوب می‌شد.
اولین ضریح، ضریحی چوبی و تسمه‌های فلزی، با پوشش طلا و نقره بوده است که در اواسط قرن دهم یعنی در دوران شاه طهماسب صفوی به سال ۹۵۷ ه.ق ساخته و بر روی صندوقچه چوبی نصب شده است. به نظر می‌رسد تا سال ۱۳۱۱ شمسی به دلایل مختلف از جمله عدم امکان رؤیت کتیبه ضریح قدیمی، تاریخ نصب و نام بانی آن مورد اختلاف بوده است که بانی آن را شاه طهماسب صفوی دانسته‌اند و حتی اعتمادالسلطنه که نام بانی و تاریخ نصب ضریح را نامعلوم می‌داند و آن را فاقد کتیبه معرفی می‌کند.
روضه منوره که پیکر مقدس حضرت رضا (ع) در آن مدفون است زیر گنبدی زرین و با شکوه قرار دارد و هسته مرکزی بناهای آستان قدس رضوی به شمار می‌آید.
